“Farce Lyrique is een divertimento voor cello, percussie en piano. Een instrumenteel theaterstuk, vol humor, virtuositeit en tragedie. Het slagwerk klinkt soms enigszins als een Afrikaans ritueel. Door deze rituele dialogen heen komen de cello en piano naar voren als één. Tijdens de “Reflective Conservatoire Conference” in 2015, ontmoette ik Eliot Shrimpton: de drama professor van de Guildhall School in London. Destijds had hij zich aan toegewijd aan een onderzoek over de Shakespeareaanse “Dwaas”. Zijn dans, zijn maskers, zijn essentie. Vanaf toen ging ik aan de slag met het zoeken naar de Muziek van de Dwaas. Dit stuk is een van de echo’s van deze ontmoeting.”