Christiaan Richter | Artifact Distortion | 2013 | 16'
Dubbel concert voor orgel, slagwerk en strijkorkest
Link naar de partituur | Website van de componist
Het uitgangspunt voor Artifact Distortion was om een soort instrumentale samensmelting te maken van een verscheidenheid aan elektronische muziekgenres zoals 'breakcore', 'drone', 'noise' en 'glitch', en tegelijkertijd om een harmonisch concept te ontwikkelen dat geschikt zou zijn voor de omzetting of vertaling van deze materialen naar een instrumentele context. De instrumentatie die in het stuk wordt gebruikt, namelijk orgel, slagwerk en strijkorkest, biedt interessante mogelijkheden om de vaak complexe timbres van deze stijlen van elektronische muziek te kunnen benaderen, waarvan het bereik qua toonhoogte zich vaak uitstrekt tot zeer hoge frequenties. Zowel de meedogenloze activiteit als de statische elementen die kenmerkend zijn voor de stijlen waarop ik me concentreerde hebben hun plaats in het stuk gevonden.
De aanwezigheid van een soloslagwerker (die verwijst naar Poulenc's Concert voor orgel, pauken en strijkers) gaf me de mogelijkheid om veel verknipte toespelingen te maken op de zogenaamde 'Amen break' (een gesamplede drumbreak uit Amen, Brother van The Winstons), dat een van de meest gebruikte drumbreaks is in hiphop en popmuziek. Verder is het werk van met name de volgende drie kunstenaars voor mij noemenswaardig met betrekking tot het stuk: de overweldigende, rauwe, fysieke, stuwende ostinati van Merzbow; de montagevormen en onregelmatige breakbeats van Venetian Snares; en ten slotte de pulserende ritmes en het schurende, structurele, op ultrahoge toonhoogtes georiënteerde electro-spectralisme van Ryoji Ikeda.